Περί Παιδικής και Εφηβικής Ηλικίας

   Νομίζω όλοι θυμόμαστε το πόσο ωραία τα περνούσαμε όταν ήμασταν μικροί.Παιδάκια δηλαδή.Δεν μας έννοιαζε τίποτα,δεν είχαμε γνωρίσει ακόμα το πραγματικό "πρόσωπο" της ζωής,καθόμασταν διαβάζαμε για το Δημοτικό,άλλες φορές όχι,και μετά βγαίναμε έξω,παίζαμε μπάλα στις αλάνες,παίζαμε με τους Action Man και τον Max Steel,εμείς τα αγοράκια,και με τις Barbie τα κοριτσάκια.Όλα ήταν αθώα και απλά,μόνο και μόνο επειδή δεν είχαμε βιώσει πολύπλοκα συναισθήματα,καταστάσεις και πονούσαμε μόνο με τις δεκάδες μελανιές και χτυπήματα που είχαμε.

Παρόλα αυτά κάποιοι από εμάς δεν συνεχίσαμε να τα ζούμε διότι βιώσαμε κάποια συγκεκριμένα σκηνικά πολύ πιο πριν από την ώρα τους.

Τώρα μεγαλώσαμε,γίναμε έφηβοι.Ούτε που μας περνάει από το μυαλό να κάνουμε κάποια από τα πράγματα που κάναμε τότε.Να παίξουμε,να γελάσουμε,να ζήσουμε την ηλικία μας,που στο κάτω κάτω,ακόμα αυτό πρέπει να κάνουμε.Σκεφτόμαστε άλλα.Πώς θα βγούμε έξω,τι θα βάλουμε σήμερα,πως θα βρούμε γκόμενα/γκόμενο κ.α.

Δεν λέω!Όλων μας το όνειρο τότε,αλλά και τώρα,ήταν,είναι και θα είναι για όλες τις γενιές που θα περάσουν,να μεγαλώσουμε!Να γίνουμε 18!Να ήμαστε ανεξάρτητοι!Να ζούμε μόνοι!Να ήμαστε κάθε μέρα σε συναυλίες,μπαρ και clubs καταναλώνοντας απεριόριστο αλκοόλ και πηδώντας κάποια μέσα στις τουαλέτες.Ωραία όνειρα.Ωραία γενιά.

Για εμένα κάτι τέτοια άτομα είναι νεκρά από την γέννα.Από την άλλη,υπάρχουν άτομα σαν και εμένα που δεν μπόρεσαν να ζήσουν μήτε την παιδική τους ηλικία μήτε την εφηβική τους λόγω σκηνικών.Βιώσαμε συγκεκριμένες καταστάσεις πολύ πιο πριν από όσο έπρεπε!

Για λίγο καιρό ένιωθα άτονος,άγχωμος,κενός...Έψαξα να βρω χαρά σε φίλους και οπουδήποτε αλλού μπορούσα,όταν τελικά έκανα το πιο απλό πράγμα στην εφηβική μου ζωή!Πέρασα μία νυχτα μαζί με τον κολλητό μου,γελόντας,βλέποντας κινούμενα σχέδια και τρώγοντας pop-corn.ΤΙ ΠΙΟ ΑΠΛΟ?!
ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ!

Κάθισα και σκέφτηκα και προσπάθησα να αναλογιστώ τον λόγο για τον οποίο ένιωθα τόσο χαρούμενος.Έφτασα στο σημείο να πιστεύω ότι για όλα ήταν πως έκανα πράγματα που έκανα μικρός ή πράγματα που ήθελα να κάνω τότε!Δεν είναι για την ηλικία μου?!Κιώμος είναι!

Δεν λέω.Ακόμα κάθομαι φορές φορές μόνος σε κάποιο μέρος όταν πέφτει η νύχτα παρέα με τσιγάρο και αλκοόλ και σκέφτομαι προσπαθώντας να βγω έξω από την μιζέρια μου,να δω πιο πέρα,να βρω ουσιώδες λύσεις για τα προβλήματά μου,αλλά όλο αυτό το κατατάσω στον "διαλογισμό".Την ευτυχία την βρίσκω βιώνοντας την ηλικία μου,χωρίς τίποτε άλλο.

Ο χρόνος περνάει...Δεν θέλω να μεγαλώσω!Θέλω να μείνω μικρός για πάντα!
Παρτο σαν συμβουλή Νίκη ή σαν στάση ζωής...
Έτσι είναι το θέμα,είτε είναι εύκολο είτε δύσκολο...Κάντο...
Για εσένα χαζό "Κατσίκι" αλλά και σε οποιοδήποτε άλλον ο οποίος ψάχνει λύσεις και ευτυχία...