Μία ακόμα Νύχτα.(Το Μεθύσι...)

Απεγνωσμένα σήμερα,και το ομολογώ,περίμενα να έρθει η νύχτα,να βγω μαζί με κάποιον καλό φίλο,να πάμε εκκλησία και να μεθύσω με κρασί.Δεν ξέρω.Ίσως ειδικά η σημερινή μέρα να μου θύμισε το περσινό υπέροχο χειμώνα που έζησα και ήθελα να τον αναβιώσω με το καλύτερο δυνατό τρόπο!Έτσι τι καλύτερο από το κρασί για να να θυμηθείς τα παλιά?

Καθόμαστε λοιπόν που λέμε,έχουμε κρασιά και πίνουμε.Δυστηχώς η παρέα διαλύθηε πολύ νωρίς.Πέρνουμε λοιπόν εγώ και ο αδελφός το κρασάκι σπιτάκι μου.

Το αισθάνομαι,το ξέρω πως σήμερα θέλω να κάνω κεφάλι,ή ακόμα εάν είναι δυνατό να μεθύσω!Το επιδιώκω όπως η Λουκά τις κάμερες!Τον λόγο ούτε εγώ τον ξέρω σαφώς!Ίσως για να θυμηθώ,να μιλήσω,να γράψω για πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα το έκανα!

Τι κάνει το αλκοόλ!Θαύματα!Έχουμε λοιπόν και λέμε!

"Καμιά γυναίκα δεν με αγάπησε αληθινά"
"Αγαπάω και αδιαφορώ,και έχω φτιάξει έναν καλύτερο εαυτό,πλέον αγαπάω και εμένα όπως εσένα..."Νικόλας Άσιμος

Γιατί πιστεύω ότι είμαι έτσι και εγώ?!Άραγε θα αγαπηθώ και εγώ ποτέ αληθινά?Θα με αγαπήσει κάποια ποτέ για αυτό που είμαι?Θα καθίσει ποτέ κάποια γυναίκα δίπλα μου να με ακούσει?Να με αγκαλιάσει και να νιώθω ασφάλεια?Να νιώθω μαζί της άτρωτως?Να νιώθω ο Θεός ο ίδιος?

Γιατί να πιστεύω σε μία ουτοπία?Για΄τι πολλές φορές να νιώθω πως φτάνω ΤΟΣΟ κοντά στην ευτυχία,στην αγάπη,στον έρωτα,αλλά να μην τον ακουμπάω?

Πφφ....Ο Σιδηρόπουλος και ο Άσιμος φταίνε για όλα!Όμως φταίω και εγώ...
Αχχχ βρε Νανά μου...
Τι να σου πω...
Καλά να είσαι...Πάντα...
Και ξες πως όταν μεθώ μιλάει το μέσα μου...
Καλά να είσαι...


"Να μ'αγαπάς..."