Κανένας άνθρωπος δεν είναι τέλειος.Το ξέραμε αυτό!Κατά ένα μεγάλο ποσοστό οι άνθρωποι χάνουν το χαμόγελό τους λόγο κάποιων περιστάσεων,ξεχνούν ορισμένα πράγματα και βυθίζονται μέσα στην μελαγχολία και άλλες στα νεύρα,σαν και εμένα καλή ώρα,ξεχνώντας αυτόν τον βασικό κανόνα που χαρακτηρίζει εμάς τους ανθρώπους.
Χαμόγελο είναι η ένδειξη χαράς!Τι πιο ευχάριστο από το να χαμογελάς και να περνάς ευχάριστα?!Πολλές ημέρες με πιάνω να ξυπνάω και να σκέφτομαι εάν όντως υπάρχει λόγος να χαμογελάσω σε εμένα όταν κοιτιέμαι στο καθρέφτη,στον κολλητό μου ή σε οποιοδήποτε άλλον,μετά όμως σκέφτομαι ότι υπάρχουν και πολλά ωραία με τα οποία μπορώ να γελάσω,να χαμόγελάσω και να περάσω ευχάριστα την ώρα μου!
Όπως κάθε φορά έτσι και τώρα,το καλύτερο πράγμα που μπορώ να κάνω είναι να διώξω από πάνω μου το κάθε τι που με βαραίνει,που με τραβάει πίσω ή που με κάνει να νιώθω στεναχώρια!Ρίχνω ένα χαμόγελο και ξεκινάω την ημέρα μου!Τι και εάν κάποιος άθλιος μου το χαλάσει?Υπάρχουν άτομα που με κάνουν να ξεχνιέμαι και να γελώ!
Δίχως προβλήματα,δίχως έγνοιες,δίχως τίποτα!Μόνο εγώ και το χαμόγελο μου!!!
Ουαου!Τι ωραία που είναι!Πέρασε αρκετός καιρός που έχω να νιώσω τόσο παράξενα ωραία!Ίσως να φταίει λίγο το whisky,λίγο το τσιγάρο,λίγο ο φωτισμός,λίγο η μουσική αλλά νιώθω τόσο ωραία!Ανάλαφρος σαν πούπουλο και γαλήνιος σαν την θάλασσα την ανατολή ενός καλοκαιρινού πρωινού!
Έχω μείνει άφωνος με το πόσα πράγματα μπορεί να καταφέρει ο άνθρωπος ελπίζοντας σε κάτι...Η ελπίδα είναι αυτή που μας κινεί τελικά!Η ελπίδα και μόνο αυτή!Κάθομαι θυμάμαι σκηνικά παλιά,τόσο παλιά σαν σιδερένιο πλοίο πολύ σκουριασμένο,λες και έχουν περάσει δεκάδες χρόνια και η θάλασσα να έχει φθείρει το καράβι τούτο μέχρι το τελευταίο εκατοστό του και από την άλλη είναι σαν εχθές!Τόσο περίεργο!
Κάθε φορά που κλείνω τα μάτια ελπίζω στο να ξανά έρθει κάτι από τις παλιές εκείνες ημέρες.Ονειρεύομαι πως όλα είναι έτσι...Ευτυχώς ή δυστυχώς ξυπνάω λίγο αργότερα ενώ με έχει ήδη συνεπάρει εκείνη η φρέσκια και αγαθή δροσιά της νοσταλγίας...
Είναι ωραίο να ελπίζεις στο καλύτερο.Στο ότι τα πράγματα θα δουλέψουν κάποτε για εσένα.Γι'αυτό είμαστε και άνθρωποι άλλωστε.Εάν δεν ελπίζαμε θα ήμασταν ζώα.Είναι ωραίο να θυμάσαι να παλιά,να χαμογελάς,πέρα από τα καλά και τα κακά,να σκέφτεσε το κάθε τι,να θυμάσαι πως ήσουν μικρός,τι ονειρευόσουν,τι ήθελες να κάνεις,που ένιωθες άτρωτος,μικρός,έτοιμος να βγεις και να κάνει τον κόσμο δικό σου!Σκέφτεσε τα πρόσωπα που αγάπησες,που μίσησες,τα άτομα που σε μοίησαν στην αγάπη,θαλπωρή,οργή,μίσος,σε μια συνεχή χαρμολύπη,στο έρωτα και εύχεσε,χωρίς να σκέφτεσε τίποτα άλλο,να είναι καλά,προσπαθόντας να οραματιστείς και εσύ τον ίδιο σου τον εαυτό να προχωράς μπροστά,να κάνεις βήματα,γνωρίζοντας ανθρώπους,επικοδομόντας εμπειρίες,αγαπόντας,πονόντας...
Είναι στο αίμα μας να ονειρευόμαστε,είναι στο αίμα μας να ελπίζουμε,είναι στο αίμα μας να πονάμε,να αγαπάμε,να ξεχνάμε,να προχωράμε...
Όμως όπως κάθε όνειρο,μετά ξυπνάς και καταλαβαίνεις ότι πρέπει να ξαναβρεις τους ρυθμους της κυνικής, και πολύ συχνά, κουραστικής & ψυχοθφόρας πραγματικότητας...Κάθεσε ανάβεις τσιγάρο,πίνεις μία ρουφηξιά από ζεστό καφέ,κοιτάς από το παράθυρο αγνώστους να περνούν,αυτοκίνητα να πηγαινοέρχονται,και σκέφτεσε μήπως όντως τελικά μέσα σε αυτό το πολυάριθμο πλήθος υπάρχει ένα άτομο το οποίο σε νιώθει πραγματικά,ικάνο να σε αγαπήσει και να το αγαπήσεις!Τότε ελπίζεις!
Ελπίδα,όνειρο...Δύο λέξεις κλειδιά.Δύο σημαντικοί παράγοντες του να ζεις!
Ονειρεύτηκα ξανά το παρελθόν μου.Ελπίζω τώρα στο παρόν.Προσπαθώ να οραματιστώ το μέλλον!
Δεν ξεχνάμε,το ξέρω αυτό,Απλός προχωράμε...
Αγάπη έριξα μπόλικη σε'σένα,και εαν μπορούσα να το αλλάξω αυτό,δεν θα το έκανα,ίσα ίσα θα έδινα και άλλο!
Καληνύχτα!Να έχετε ένα υπέροχο φθινοπωρινό βράδυ...
Έχοντας μόλις γυρίσει από μία ακόμη βραδιά γεμάτη ξύδια και γεμάτος με ερωτήσεις μέσα μου...Έχοντας πιει μόνο μισή ρετσίνα και αρκετό τσίπουρο σπιτάκι,ήθελα να μοιραστώ κάτι...
Λοιπόν,η άποψη μου είναι ότι κανένας και τίποτα δεν μπορεί να συμπληρώσει το κενό που νιώθω μέσα μου...Καμιά κοπέλα,καμιά ποσότητα αλκοόλ δεν μπορεί να με κάνει να διαγράψω όσα νιώθω για εσένα!Βραδιές βραδιές με πιάνω να θυμάμαι τα παλιά και να αηδιάζω μέχρι πρωί και άλλες φορές να θέλω τόσο να τα ξαναζήσω!Να ξανανιώσω τα χνώτα σου πάνω μου,την φωνούλα σου στο αυτί μου,την ζεστή σου αγκαλιά αλλά μετά σκέφτομαι "τι?"...Τι θα γίνει...?
Πόσο θα το ήθελα αυτό!Αλλά μετά ευτυχώς,τουλάχιστων αυτό θέλω να πιστεύω,σκέφτομαι ότι δεν γίνετε,δεν πρέπει,δεν μπορώ για τους Χ & Ψ λόγους όσο και εάν το θέλω...
Είναι όλα αυτά που καθόμουν και σου έλεγα σήμερα!Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο!Δεν θέλω να ξαναμπλέξω με αισθήμετα για 3 λόγους!1.Δεν ξέρω εάν μπορώ να το αντέξω,2.φοβάμαι και 3.δεν νομίζω πως το συναίσθημα αυτό είναι αρκετό για να καλήψει την αγάπη μου γι'αυτην...
Και από τη μόνη σκέψη που παίρνω δύναμη είναι ότι ξέρω πως δεν αγαπήθηκα αληθινά...Τι να κάνουμε...
Δεν μπορώ καν να γράψω,μόνο να σκεφτώ...
Γαμημένο και πολυαγαπημένο αλκοόλ...
Άλλη μια νύχτα περπατόντας μόνος...
Άλλη μια νύχτα ψάχνωντας την Αγάπη,την Θαλπωρή & τον Έρωτα...
Η αίσθηση-αντίληψη ότι κάτι δεν υπάρχει λέγετε ψευδαίσθηση.Οθφαλμαπάτη από την άλλη είναι η αίσθηση ότι κάτι δεν είναι όπως φαίνετε...
Έχοντας κάποια πράγματα πάνω από το κεφάλι μου αυτόν τον καιρό αποφάσισα για μία ακόμα φορά να γίνω λίγο ρεβιζιονιστής και να αναθεωρήσω για πολλά πράγματα στην ζωή μου μέχρι τώρα,αλλά κυρίως για πολλά πρόσωπα!
Πολύ συχνά χρησιμοποιούμε λέξεις όπως αυτές για να προσδιορίσουμε άτομα αλλά και καταστάσεις.Φτάνοντας σε ένα σημείο καθώς προσπαθούσα να διαλογιστώ και να σκεφτώ κάποια πράγματα,προσπαθώντας να έρθω σε επαφή με το υποσυνείδητο(!),κατέληξα σε πολλά συμπεράσματα.
Για ποιο λόγο οι άνθρωποι να μοιάζουν με Οθφαλμπάτες?Ενώ κάθεσε και περνάς τόσο χρόνο με κάποια άτομα,μετά έρχετε στη φόρα ο πραγματικός τους εαυτός.Επειδή μου αρέσει να είμαι δίκαιος και σκληρός πάντα με τον εαυτό μου,βάζω εμένα πρώτο απο όλους!
Είναι αυτό που λένε ότι στην εποχή μας ακόμα και από τα πιο αθώα μάτια να περιμένεις τα πιο μεγάλα ψέματα,όπως και μου έτυχε?Και τι εάν είμαι λάθος και εγώ?Μα το ξέρω πως φταίω!Το ξέρω πως φταίω και εγώ αλλά απαιτώ και ο άλλος να αναλαμβάνει μέρος της ευθήνης του!
Και τι γίνετε όταν η οφθαλμαπάτη είναι ψευδαίσθηση στην ουσία?Έπερνες δύναμη από κάτι,έναν άνθρωπο,ο οποίος μέσα του είναι "κουφός" και βυθιζοσουνα στο σκοτάδι και την άβυσσο την ίδια?Γιατί η ευτυχία φαντάζει ουτοπία?Γιατί το "αληθινό" μοιάζει σαν άπιαστο όνειρο μέσα σε αυτόν τον κόσμο?
Ωραία τα καταφέρνεις πάντα Τόλη!
Μπράβο!
Μήπως είμαι και εγώ οφθαλμαπάτη?
...Ή ίσως ψευδαίσθηση?
Δεν υπάρχουν λόγια μερικές φορές για να εκφράσεις τα συναισθήματά σου,είτε είναι αρνητικά είτε θετικά.Είναι φορές που δεν μπορείς να συμβιβαστείς με την ιδέα ότι ένας άνθρωπος που είχες δεν είναι πλέον κοντά σου,έχοντας φύγει και δεν είναι μαζί σου ή γιατί έχει φύγει για καλύτερα ίσως μέρη...
Χθες,ημέρα Τετάρτη,12 Οκτωβρίου 2011 και λίγο μετά τις 1 η ώρα το μεσημέρι,συνέβη ένα φοβερό συμβάν για το οποίο όλο το σχολείο θα θυμάται σαν βαθιά χαρακιά στη ψυχή.Χάθηκε άδικα και με έναν φοβερό τρόπο ένας ακόμη "υπέροχος άνθρωπος" και καθηγητής,ο Βασίλης Μαυρίτσιος.Τι να πεις για ένα άτομο σαν και αυτό?Για το πως βοηθούσε τα παιδιά με τα μαθήματα αλλά και πέρα από αυτό,για το χαμόγελο του,για τι?Έχοντας βιώσει αρκετούς θανάτους οι οποίοι με έβγαλαν πιο σκληρό και δυνατό,κατανοώ πόσο δύσκολες στιγμές περνάει η οικογένεια του και τι αντίκτυπο θα έχει αυτό.
Έχετε σκεφτεί εσείς ποτέ πως είναι να χάνεις έναν δικό σου?Την μάνα σας,τον πατέρα σας,τα αδέλφια σας?Προσπαθώ να με φανταστώ τι θα έκανα εάν πέθαινε η μάνα μου και πραγματικά μόνο και που το σκέφτομαι ανατριχιάζω και φοβάμαι!Τι θα γινόταν εάν έχανα τον "αδελφό" μου?Την Ειρήνη και την Έλλη?Τι θα γινόταν εάν έχανα έναν άνθρωπο που αγαπάω τόσο πολύ πριν την ώρα του?
Βυθίζοντας τον εαυτό μου μέσα σε χιλιάδες σκέψεις,δεν ξέρω εάν θα έπρεπε να συνεχίσω να σκέφτομαι το "τι θα γινόταν αν..." ή να δείξω πόσο τους αγαπάω και το τι σημαίνουν για εμένα,συν το να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Παρατηρώντας τους συμμαθητές μου σήμερα είδα ότι πολλοί ξέχασαν τις διαφορές τους,αγκάλιασαν ο ένας τον άλλον,του μίλησαν,του στάθηκαν.Γενικότερα όλοι ατομικά συσπηρώθηκαν και έγιναν ένα,κάτω από μόνο μία ιδέα.Την Ιδέα του Θανάτου και το πως πρέπει να μάχονται για την ζωή!
Πριν κλείσω θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα άτομα που είναι δίπλα μου τόσα χρόνια και ελπίζω να είναι για λιγότερο άλλο τόσο και επίσης να δώσω τα θερμά μου συλληπητήρια στην οικογένεια του πολυαγαπημένου καθηγητή,Βασίλη Μαυρίτσιου,και να βρουν την δύναμη να συνεχίσουν έχοντας μόνο να κουβαλούν μονάχα τις καλές και ευχάριστες στιγμές.
Καλή συνέχεια...
Καλά να είστε εκεί πέρα πάνω...
Όλα καλά πλέον εδώ πέρα κάτω...
Αντίο...
"Διαμέσου της συνεργασίας & αλληλεγγύης,ο άνθρωπος μπόρεσε να βγει από την ζωικότητα,έχει αποκτήσει μεγάλη δύναμη κι έχει ξεπεράσει τόσο πολύ τα άλλα ζώα,ώστε οι μεταφυσικοί φιλόσοφοι να πιστέψουν πως ήταν απαραίτητο να εφεύρουν γι'αυτό μία άυλη κι αθάνατη ψυχή..." -Ερρίκο Μαλετάστα ,"Χωρίς Εξουσία"
Όπως είχε πει ένας φίλος μου,"μια φράση συνήθως αρκεί για να είναι τροφή για την σκέψη!" Έτσι θα ήθελα να αρχίσω μία "φιλοσοφική" συζήτηση...
Τι είναι ψυχή?Τι είναι Θεός?Ποιος είναι ο σκοπός του ανθρώπου σαν οντότητα πάνω στη Γη?
Χμμμμ...Ερωτήσεις απεριόριστης συζήτησης!Οι απαντήσεις βέβαια είναι υποκειμενικές αλλά και απεριόριστες!Λοιπόν...Για εμένα η ψυχή είναι κάτι το άφθαρτο στο χρόνο,κάτι άυλο παγιδευμένο όσο ήμαστε ζωντανοί μέσα στο σώμα μας.Είναι ο μόνος τρόπος για να ανυψωθούμε και να φτάσουμε στα ουράνια,στη Βασιλεία οποιουδήποτε Θεού σε οποιαδήποτε θρησκεία,στάση ζωής,ιδεολογία.Η υλική υπόσταση που έχει η "ψυχή" στο κόσμο μας και σε συνάρτηση με τις διαστάσεις που αντιλαβανόμαστε είναι το μυαλό,από το οποίο λαμβάνουμε καθημερινά γνώση και φυσικά δίνουμε,και κάτι ποιο βαθή,που ανήκει εν μέρη στον εγκέφαλο.Το συναίσθημα.
Η γνώση.Η γνώση είναι άναρχη και ατελής.Καθημερινά το κεφάλι μας βομβαρδίζετε με πληροφορίες που αργότερα αποθηκεύονται στο κεφάλι μας σε άλλη μορφή...Αυτό λέγετε γνώση...Η προσωπική μου άποψη είναι το ότι όσο περισσότερη γνώση πέρνουμε ζώντας αλλά και μαθαίνοντας πράγματα,αντλώντας συνεχώς πληροφορίες,ανέβενουμε σαν όντα,ανυψώνουμε το "είναι" μας!Από την άλλη η αμάθεια,αλλά και άγνοια,είναι από τις χειρότερες καταστάσεις.Ακόμα περισσότερο όμως η ημιμάθεια που μέσο της οποίας είσαι πιο τρωτός και από το να μην ξέρεις κάτι.
Πέρα από το όλο θέμα γνώσης,το συναίσθημα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο επίσης.Τα συναισθήματα τα βιώνουμε λόγο καταστάσεων και επειδή κάποιοι άνθρωποι μας το πυροδοτούν αυτό το πράγμα...
"Ο άνθρωπος είναι έτσι φτιαγμένος που θέλοντας να ζήσει όσα περισσότερα γίνετε,είναι έτοιμος να βιώσει ακόμα και τον θάνατο..."
Το συναίσθημα μας κάνει να ωριμάζουμε,να μεγαλώνουμε,να γινόμαστε ρεβιοζιονιστές καθημερινά αλλα και ρεφορμαριστές κάθε φορά που κλείνουμε ένα κεφάλαιο της ζωής μας.
Προχωρόντας στην επόμενη ερώτηση περί Θεού θα ήθελα να τονίσω προηγουμένως πως,όντας πολλά χρόνια αθειστής έτσι ώστε να μπορώ να μελετήσω διάφορες θρησκείες αμερόλυπτα αλλά και αντικειμενικά,έχει τροποποιηθεί σε ένα απίστευτο φορτίο γνώσης.Ο Θεός για εμένα είναι το ον το οποίο μπορεί να δώσει απάντηση για κάθε ερώτηση του κόσμου.Από την πιο απλή και καθημερινή μέχρι της πιο βαθυστόχαστη και φιλοσοφική,για εν λόγου χάρη,η παραπάνω ερώτηση που αφορούσε το σκοπό του ανθρώπου πάνω στη Γη.
Τέλος,ο πλανήτης όλος είναι κωδικοποιημένες ερωτήσεις και η ζωή μας προσφέρετε για να απαντάμε σε αυτές αλλά και να προσφέρουμε τις απαντήσεις αυτές και στους υπόλοιπους...
Η ζωή είναι ωραία!Πέρα από τις ερωτήσεις,απαντήσεις,περιστατικά που βιώνει κάποιος,να ευχάριστα είναι πολλά και έστω και εαν έρχονται για λίγο είναι για να εκτιμάς την αξία των συναισθημάτων,της γνώσης του ίδιου του Θεού γίνοντας εσύ ο ίδιος Θεός!Θεός στην δικιά σου ζωή!!!
Απεγνωσμένα σήμερα,και το ομολογώ,περίμενα να έρθει η νύχτα,να βγω μαζί με κάποιον καλό φίλο,να πάμε εκκλησία και να μεθύσω με κρασί.Δεν ξέρω.Ίσως ειδικά η σημερινή μέρα να μου θύμισε το περσινό υπέροχο χειμώνα που έζησα και ήθελα να τον αναβιώσω με το καλύτερο δυνατό τρόπο!Έτσι τι καλύτερο από το κρασί για να να θυμηθείς τα παλιά?
Καθόμαστε λοιπόν που λέμε,έχουμε κρασιά και πίνουμε.Δυστηχώς η παρέα διαλύθηε πολύ νωρίς.Πέρνουμε λοιπόν εγώ και ο αδελφός το κρασάκι σπιτάκι μου.
Το αισθάνομαι,το ξέρω πως σήμερα θέλω να κάνω κεφάλι,ή ακόμα εάν είναι δυνατό να μεθύσω!Το επιδιώκω όπως η Λουκά τις κάμερες!Τον λόγο ούτε εγώ τον ξέρω σαφώς!Ίσως για να θυμηθώ,να μιλήσω,να γράψω για πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα το έκανα!
Τι κάνει το αλκοόλ!Θαύματα!Έχουμε λοιπόν και λέμε!
"Καμιά γυναίκα δεν με αγάπησε αληθινά"
"Αγαπάω και αδιαφορώ,και έχω φτιάξει έναν καλύτερο εαυτό,πλέον αγαπάω και εμένα όπως εσένα..."Νικόλας Άσιμος
Γιατί πιστεύω ότι είμαι έτσι και εγώ?!Άραγε θα αγαπηθώ και εγώ ποτέ αληθινά?Θα με αγαπήσει κάποια ποτέ για αυτό που είμαι?Θα καθίσει ποτέ κάποια γυναίκα δίπλα μου να με ακούσει?Να με αγκαλιάσει και να νιώθω ασφάλεια?Να νιώθω μαζί της άτρωτως?Να νιώθω ο Θεός ο ίδιος?
Γιατί να πιστεύω σε μία ουτοπία?Για΄τι πολλές φορές να νιώθω πως φτάνω ΤΟΣΟ κοντά στην ευτυχία,στην αγάπη,στον έρωτα,αλλά να μην τον ακουμπάω?
Πφφ....Ο Σιδηρόπουλος και ο Άσιμος φταίνε για όλα!Όμως φταίω και εγώ...
Αχχχ βρε Νανά μου...
Τι να σου πω...
Καλά να είσαι...Πάντα...
Και ξες πως όταν μεθώ μιλάει το μέσα μου...
Καλά να είσαι...
Νομίζω όλοι θυμόμαστε το πόσο ωραία τα περνούσαμε όταν ήμασταν μικροί.Παιδάκια δηλαδή.Δεν μας έννοιαζε τίποτα,δεν είχαμε γνωρίσει ακόμα το πραγματικό "πρόσωπο" της ζωής,καθόμασταν διαβάζαμε για το Δημοτικό,άλλες φορές όχι,και μετά βγαίναμε έξω,παίζαμε μπάλα στις αλάνες,παίζαμε με τους Action Man και τον Max Steel,εμείς τα αγοράκια,και με τις Barbie τα κοριτσάκια.Όλα ήταν αθώα και απλά,μόνο και μόνο επειδή δεν είχαμε βιώσει πολύπλοκα συναισθήματα,καταστάσεις και πονούσαμε μόνο με τις δεκάδες μελανιές και χτυπήματα που είχαμε.
Παρόλα αυτά κάποιοι από εμάς δεν συνεχίσαμε να τα ζούμε διότι βιώσαμε κάποια συγκεκριμένα σκηνικά πολύ πιο πριν από την ώρα τους.
Τώρα μεγαλώσαμε,γίναμε έφηβοι.Ούτε που μας περνάει από το μυαλό να κάνουμε κάποια από τα πράγματα που κάναμε τότε.Να παίξουμε,να γελάσουμε,να ζήσουμε την ηλικία μας,που στο κάτω κάτω,ακόμα αυτό πρέπει να κάνουμε.Σκεφτόμαστε άλλα.Πώς θα βγούμε έξω,τι θα βάλουμε σήμερα,πως θα βρούμε γκόμενα/γκόμενο κ.α.
Δεν λέω!Όλων μας το όνειρο τότε,αλλά και τώρα,ήταν,είναι και θα είναι για όλες τις γενιές που θα περάσουν,να μεγαλώσουμε!Να γίνουμε 18!Να ήμαστε ανεξάρτητοι!Να ζούμε μόνοι!Να ήμαστε κάθε μέρα σε συναυλίες,μπαρ και clubs καταναλώνοντας απεριόριστο αλκοόλ και πηδώντας κάποια μέσα στις τουαλέτες.Ωραία όνειρα.Ωραία γενιά.
Για εμένα κάτι τέτοια άτομα είναι νεκρά από την γέννα.Από την άλλη,υπάρχουν άτομα σαν και εμένα που δεν μπόρεσαν να ζήσουν μήτε την παιδική τους ηλικία μήτε την εφηβική τους λόγω σκηνικών.Βιώσαμε συγκεκριμένες καταστάσεις πολύ πιο πριν από όσο έπρεπε!
Για λίγο καιρό ένιωθα άτονος,άγχωμος,κενός...Έψαξα να βρω χαρά σε φίλους και οπουδήποτε αλλού μπορούσα,όταν τελικά έκανα το πιο απλό πράγμα στην εφηβική μου ζωή!Πέρασα μία νυχτα μαζί με τον κολλητό μου,γελόντας,βλέποντας κινούμενα σχέδια και τρώγοντας pop-corn.ΤΙ ΠΙΟ ΑΠΛΟ?!
ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ!
Κάθισα και σκέφτηκα και προσπάθησα να αναλογιστώ τον λόγο για τον οποίο ένιωθα τόσο χαρούμενος.Έφτασα στο σημείο να πιστεύω ότι για όλα ήταν πως έκανα πράγματα που έκανα μικρός ή πράγματα που ήθελα να κάνω τότε!Δεν είναι για την ηλικία μου?!Κιώμος είναι!
Δεν λέω.Ακόμα κάθομαι φορές φορές μόνος σε κάποιο μέρος όταν πέφτει η νύχτα παρέα με τσιγάρο και αλκοόλ και σκέφτομαι προσπαθώντας να βγω έξω από την μιζέρια μου,να δω πιο πέρα,να βρω ουσιώδες λύσεις για τα προβλήματά μου,αλλά όλο αυτό το κατατάσω στον "διαλογισμό".Την ευτυχία την βρίσκω βιώνοντας την ηλικία μου,χωρίς τίποτε άλλο.
Ο χρόνος περνάει...Δεν θέλω να μεγαλώσω!Θέλω να μείνω μικρός για πάντα!
Παρτο σαν συμβουλή Νίκη ή σαν στάση ζωής...
Έτσι είναι το θέμα,είτε είναι εύκολο είτε δύσκολο...Κάντο...
Για εσένα χαζό "Κατσίκι" αλλά και σε οποιοδήποτε άλλον ο οποίος ψάχνει λύσεις και ευτυχία...
Πω πω πω!ι ύπνος και αυτός Θεέ μου!Πολύ μου άρεσε!Κάθε φορά που κοιμάμαι και συμπληρώνω ένα τουλάχιστων ένα 9ωρο νιώθω άλλος άνθρωπος!Το αγαπημένο μου όμως σημείο στο όλο θέμα "ύπνου",για εμένα,είναι τα όνειρα.
Ο Freud πίστευε ότι κάθε ανθρώπινη πράξη,αντίδραση υποκινούταν ως έναν βαθμό από το υποσυνείδητο.Όχι μόνο αυτό αλλά επίσης το ότι μέσα στα όνειρά μας αποθηκεύονται οι πραγματικές επιθυμίες και ένστικτά μας!Από την άλλη ο Jung,μαθητής του Freud,πίστευε το ότι επίσης τα όνειρα μπορούσαν να δώσουν λύσεις στα προβλήματα μας,μέσα από τις εικόνες,ήχους,γεύσεις κ.α. που παρουσιάζονται μέσα σε αυτά.
Μετά τον παραπάνω βαθυστόχαστο και κουραστικό θα έλεγα,για τα μάτια,σας ορισμό θα αποκαλύψω ένα μέρος του όνειρου μου...
Προσπαθώ,λέει,να βρω απαντήσεις.Είμαι στο σχολείο και συζητώ μαζί με μία φίλη μου η οποία κάθετε και μου μιλάει για ώρες αλλά οι μόνες λέξεις που άκουσα ήταν το παρακάτω : "Μισώντας σε,περνάω καλύτερα..."
Μετά απλός μεταφέρθηκα σε άλλο μέρος με άλλα άτομα και άλλο θέμα συζήτησης!Ξυπνάω και προσπαθώ να θυμηθώ τι ονειρεύτηκα.Σκαλώνω στην σκέψη ότι ονειρεύτηκα μία απάντηση και δεν την θυμάμαι!Όταν τελικά ανάβω το πρώτο τσιγάρο της ημέρας,πίνω μία γρήγορη ρουφιξιά από τον ζεματιστό μου γαλλικό και προσπαθώ να εφαρμόσω μία τεχνική για "ανάκλαση μνήμης(αλλά και ονείρων)" την οποία είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο πριν από λίγο καιρό,ξάφνου(!),έρχονται όλα!
Όταν είδα τις πληροφορίες,τις συζητήσεις,τις εικόνες να περνάν τόσο γρήγορα μπροστά από τα μάτια μου αισθάνθηκα λες και έπαιζα στο Matrix!Τρόμαξα!Ένιωσα λες και με κυνηγούσε κάποιος!
Εν τέλη,τι με έκανε έστω και για λίγο να πιστέψω ότι ονειρεύτηκα ένα όνειρο αλλά παρόλα αυτά "έζησα",έστω και για λίγο,έναν εφιάλτη?!Αυτό που ονειρεύτηκα ήταν απάντηση ή μήπως,όπως λέει και ο Freud,αυτά τα λόγια αντανακλούσαν την επιθυμία μου για μία κατάσταση?Ότι δηλαδή βαθειά μέσα μου αυτά τα λόγια θέλω να ακούσω?
Είμαι μπερδεμένος...Πάω να πιω έναν ακόμα καφέ και να φουμάρω ένα ακόμα "πικρανάλατο" τσιγάρο...
Hey!Σε εσένα μιλώ!Σου έχει συμβεί ποτέ?!Σου έχει συμβεί να μην ασχολήσε με κάποιον παρόλα αυτά αυτός να ασχολήτε μαζί σου?!Ή ακόμα χειρότερα να κάνει τα πάντα για να ασχοληθείς μαζί του?!Μα δεν έκανα τίποτα!Γιατί μου το κάνεις αυτό?!Εεε?!
Το παρακάτω κομμάτι με εκφράζει καλύτερα από το καθένα σε αυτήν την φάση της ζωής μου!
Πραγματικά!Στο τέλος θα μου στρίψει!Τέλος πάντων!Τα παρατάμε και αυτά και ας πούμε ότι κοιτάμε μπροστά όσο πιο θετικά μπορούμε.Αλλά και πάλι!Πάλι κάτι γίνετε!
Είναι φορές που σκέφτομαι ποιος είναι ο σκοπός μου,ατομικά μιλώντας,πάνω σε τούτη τη Γη?Το όνομά μου σύμφωνα με την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία σημαίνει ότι έχω μία αποστολή σε αυτόν τον κόσμο?Να το γενικέψουμε λίγο?Ποιος είναι ο σκοπός όλων μας εδώ πέρα?Πάνω σε αυτήν την τσιμεντένια "λαίλαπα"?Ποιος είναι ο σκοπός του ανθρώπου σαν ων πάνω στην Γη?!
Λίγο πολύ,ατομικά όλοι μπορούμε να απαντήσουμε.όμως στην γενίκευση,εκεί κολλάμε!
Για ποιο λόγο δεν μπορούμε να δούμε ποιο πέρα από την ουσία?!Μήπως μεγαλώσαμε με παροπίδες και έμφυτους αμυντικούς μηχανισμούς με σκοπό να μην μπορούμαι να δούμε την αλήθεια?Και εν τέλη ποιος ορίζει την αλήθεια?Ή είναι και αυτή μία αφηρημένη και ελεύθερη έννοια όπως πιστευούμαι οι περισσότεροι?!Ποιος ορίζει την ελευθερία μας?Ποιος ή τι ορίζει τα όρια της?!Ποιος μας έβαλε ινία?Ή όντας τόσο χαζοί βάλαμε στον εαυτό μας μόνοι μας?Και για ποιο λόγο είναι λεπτή η γραμμή ανάμεσα σε αγάπη και μίσος?!
Ερωτήσεις...Απαντήσεις όμως?
"Και όταν δεις λίγο πιο πέρα από την ουσία,τότε θα καταλάβεις τι ετσί η λέξη ευτυχία..."
Ο Θεός για εμένα είναι το ων το οποίο έχει απαντήσεις για όλα τα ερωτήματα μου.Αυτό για εμένα είναι το "υπέρτατο ων"!Χέσε τους Παραδείσους και τις Κολάσεις!Ούτως ή άλλως σε μία Κόλαση ζούμε ήδη!Με σήμα κατατεθέν την Υπερ-καταναλωτική μανία μας και τον εθισμό μας στην ψευτιά,πουστιά και πουτανιά.
Για τι πράγμα μιλάς όταν λες για ευτυχία,ηρεμία,πατρίδα,αγάπη,πόνο,μίσος?!?!Για τι!?
Νομίζω άνθρωπε ότι έχεις μάτια αλλά σε έκαναν να νομίζεις ότι είσαι τυφλός.
"Οι τοίχοι έχουν αυτιά και τα αυτιά είναι ντουβάρια!"
Χμμμ... Οκτώβρης.Από τότε που με θυμάμαι μικρό δεν μου άρεσε αυτός ο μήνας!ΣεπτέΜβρης,ΝοέΜβρης,ΔεκέΜβρης.Όπως βλέπουμε αυτοί οι μήνες οι οποίοι είναι οι φθινοπωρινοί και χειμωνιάτικοι έχουν "Μ",ενώ ο "Οκτώβρης",όχι!Ανέκαθεν μου την έδινε αυτό το πράγμα!Τέλος πάντων,είναι ο μόνος μήνας που δεν μου αρέσει.Τον έχω ονομάσει "ο άχρηστος μήνας"!
Τέλος πάντων,ο μόνος λόγος που θα μπορούσα να σκεφτώ για να μου αρέσει αυτός ο μήνας,είναι οι βροχές του.Και να λοιπόν τι γίνεται σήμερα.
Βγαίνουμε κλασσικά έξω μαζί με την υπόλοιπη παρέα στο "στέκι" μας,και καθόμαστε για καφέ.Ένας ζεστός καφές είναι ότι καλύτερο!Έτσι όπως κυλάνε όλα ομαλά και ωραία,ξάφνου,κάτι γίνετε!Βλέπω ένα πρόσωπο!Όλος παραδόξως δεν ξενέρωσα,απλός με άφησε απόλυτα αδιάφορο!Θετικά σημάδια προόδου!
Η ώρα περνά.Αρχίζει να βρέχει.Μένω μόνος.Έτσι όπως είμαι παίρνω την τσάντα μου,βάζω την φούτερ,αφήνω τα λεφτά στο τραπέζι και πάω στο περίπτερο.Αγοράζω μία μπύρα και πάω στη γέφυρα.Παρέα η μπύρα μου,τα τσιγάρα μου,η μοναξιά μου,η νύχτα και η Σελήνη!
Είναι φορές που νιώθω ότι οι σκέψεις βομβαρδίζουν συνεχώς το κεφάλι μου και δεν με αφήνουν να σκεφτώ κάτι άλλο!Είναι φορές που νιώθω λες και παίζω σε μία ταινία με ένα πολύ κακόγουστο σενάριο,συν το ότι είναι πολύ πιθανόν επηρεασμένο από τα σενάρια-ζωής άλλων ανθρώπων.Είναι φορές που νομίζω ότι όλο το black humor του Θεού έπεσε πάνω μου,μόνο και μόνο για να γελάει με εμένα!
Εάν η ζωή μου ήταν ταινία σίγουρα δεν θα πήγαινε για Oscar και πολύ πιθανών να άνηκε στον ελληνικό underground κινηματογράφου με very low-budget!
Εν τέλη, καλύτερη σκηνή στην ταινία της ζωής πιθανών να ήταν στην γέφυρα και κάπως έτσι!
Και ο άνδρας απομακρύνετε και χάνετε μέσα στην σκιά του σκότους...Εν τέλη δεν φαίνεται τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο παρά μία φιγούρα...Μία τελεία μέσα στον πελώριο χάρτη που η γκριζούπολη έχει ανοίξει λέγοντας ψιθυριστά στο αυτή της Νανάς...
"Μην φοβάσαι Νανά μου...Κάποτε θα αγαπηθώ και εγώ,κάποτε θα σε ξεχάσω...Όλα καλά με εμένα...Εφόσον θες να συνεχίσει,κάντο...Τα λέμε μάτια μου...Ίσως σε αυτήν την ζωή ή στην επόμενη...Αντίο και τέλος..."
Και έτσι ο άνδρας χάθηκε εκείνη την νύχτα.Εκείνη την νύχτα που χαράχτηκα βαθειά μέσα μιας ακόμα αποτυχημένης σχέσης...Έτσι όπως χάνονται τα άστρα όταν ξημερώνει,έτσι όπως χάνονται τα λόγια κατά την διάρκεια του Έρωτα...
Σςςςςς...Πέρασε ένα ακόμα καλοκαίρι από την ζωή μας.
Πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια!Είμαι σχεδόν 17 και δεν κατάλαβα πως πέρασαν τόσα χρόνια!
Είναι φορές που σκέφτομαι μήπως όταν γίνω 32 θα λέω το ίδιο πράγμα.
"Περνάν τα χρόνια τόσο γρήγορα όσο κάνει ένα καλοκαίρι να περάσει?
Ο χρόνος είναι τόσο γρήγορος όσο κάνει το πάθος ανάμεσα σε δύο εραστές?
Οι μήνες περνούν τόσο γρήγορα όσο περνάν οι ώρες καθώς κρατάς τον άνθρωπό σου,μέσα στην αγκαλιά σου?"
Χθες είχα το σκαμνάκι για να φτάνω τα ποτήρια,τώρα η μάνα μου με φωνάζει για να της κατεβάσω τα ποτήρια.Μήπως αύριο θα φωνάζω τα δικά μου παιδιά για να μου κατεβάσουν τα ποτήρια?
Ο χρόνος περνάει πάρα πολύ γρήγορα!Δεν καταλαβαίνεις τίποτα!Σαν τσιρότο που το τραβάς είναι!Άλλες φορές περνάει επώδυνα άλλες ανώδυνα...Πρέπει να ζήσω!Πρέπει να βγω έξω και να πιάσω την ζωή από τα μαλλιά και να την κάνω δική μου!
Ήδη ήρθε το φθινόπωρο...Πέρασε ένα ακόμα καλοκαίρι...Χάσαμε την αγάπη για μία ακόμα φορά...Ένα συγγνώμη δεν πήραμε όμως...Υγεία...Συνεχίζουμε...
Ευτυχώς σε λίγο βραδιάζει!Θα πάω να βυθιστώ στην αγκαλιά της νύχτας για μία ακόμα φορά...
